Συνέχεια απο: Πριν την αρχή
-Τέλεια. Τι προτείνεις λοιπόν;
Το κάτω σαγόνι μου, δίχως καν να προλάβω να σκεφτώ, έπεσε τόσο χαμηλά όσο τα γόνατα μου. Μα να προτείνω κάτι εγώ; Εγώ, που το μόνο που επιθυμούσα κι επιζητούσα ήταν σωτηρία;
Αργότερα κατάλαβα ότι, μάλλον είχα συνηθίσει τη σωτηρία να την περιμένω από αλλού. Είχα συνηθίσει να ελπίζω στον ερχομό της, τόσο, που είχα ξεχάσει ότι θα μπορούσε να υπάρχει. Ποτέ δε με είχαν ρωτήσει τι πράγματι θα ήθελα. Συνήθως ήθελαν από μένα. Έτσι δεν είχα ποτέ σκεφτεί τι πραγματικά θέλω. Από φαντασία όμως δεν τα είχα πάει καθόλου άσχημα. Τον κόσμο τον καλύτερο τον είχα έτοιμο. Ιδανικά πλασμένο. Ήταν ακριβώς αυτό που θα ήθελα να ζήσω, αλλά ήξερα ότι δεν πρόκειται να το ζήσω ποτέ. Αργότερα κατάλαβα ότι για να ζήσει κανείς ατόφια, χρειάζεται να επωμιστεί την ευθύνη των αποφάσεων του. Αν δεν το κάνει αυτό, διαρκώς δικάζεται από τον ίδιο τον εαυτό του και φυσικά, στην περίπτωση αυτή, δεν είναι δυνατόν να μην είναι ένοχος. Τι θα μπορούσα λοιπόν να υποσχεθώ; Τι θα μπορούσα να τηρήσω; Ήμουν πλέον τόσο χαμένος, που άφησα το στόμα μου να πει αυτό που επιθυμούσε:
-Επανάσταση.
Το βλέμμα του έλαμψε με μιας. Το χαμόγελο του φώτισε τόσο, που είδα στην απάντηση μου κρυμένη τη δίψα μου για κάτι που ποτέ δεν είχα ζήσει. Για κάτι που ποτέ δεν είχα δει. Κάτι που θα ήθελα, δίχως να έχω καμιά απολύτως ιδέα για το πως γίνεται.
-Καλή τύχη λοιπόν.
Τον είδα να μου γυρίζει την πλάτη και ν’ αρχίζει ν’ απομακρύνεται. Πάγωσα. Πως ήταν δυνατόν; Τι είχα κάνει λάθος για να τον διώξει;
-Εεε. Που πας; Γιατί φεύγεις;
Φώναξα, ξέροντας βαθιά μέσα μου την ένταση της απόγνωσης που είχε αρχίσει να συσσωρεύεται στο στήθος και να μετασχηματίζεται σε ευγενική κραυγή. Εκείνος σταμάτησε και με κοίταξε ερευνητικά. Ένιωσα το βλέμμα του να με διαπερνά. Να σκανάρει το ψέμα. Μούδιασα.
-Τι είναι επανάσταση;
Η αλήθεια είναι πως η ερώτηση του αυτή με έκανε να σκεφτώ τι εννοούσα με την απάντηση που είχα δώσει. Μιαν απάντηση που είχα δώσει δίχως να σκεφτώ, αλλά με απόλυτη γνώση ότι ήταν και η σωστή.
-Αυτό που θα φέρει μιαν αλλαγή.
Δεν ξέρω αν ήταν αυτό που είπα ή η σιγουριά μου, αυτό που τον έκανε να σταθεί και να στραφεί και πάλι σε μένα.