Συνέχεια απο:Πριν κλείσω τα μάτια
Τι είναι αυτό που βλέπει κανείς όταν κλείνει τα μάτια; Με ποια πραγματικότητα μπορεί μια τέτοια εικόνα να έχει σχέση; Υπάρχουν άραγε μάτια που να μπορούν να βλέπουν αντικειμενικά; Σήμερα ξέρω, ότι τα μάτια βλέπουν μόνο αυτό που μπορούν να δουν, όπου και να κοιτάνε, έξω ή μέσα. Είδα τον τύραννο να τρέχει για να φύγει, ενώ, βγαίνοντας έξω διαπίστωνε ταυτόχρονα ότι θα ήταν αδύνατο να περάσει μέσα από το λαό χωρίς σωματοφύλακες. Δεν ξέρω που θα μπορούσε να καταλήξει αυτό. Βασικά αυτό που με ενδιέφερε πιο πολύ ήταν η αλλαγή. Πως θα μπορούσε τώρα να γίνει η αλλαγή; Πως θα το χειρίζονταν το θέμα ο σοφός πρίγκιπας; Βασικά, μάλλον δε θα μπορούσε να σφάλλει. Το έργο του ήταν να ολοκληρώσει την αλλαγή και να κυβερνήσει. Να οδηγήσει τη χώρα και το λαό σε ευημερία. Ξαφνικά η ιδέα ότι όλο αυτό δεν ήταν παρά πλάσμα της φαντασίας με τίναξε σα ρεύμα κι άνοιξα τα μάτια.
-Σίγουρα μετά ζήσανε αυτοί καλά. Με μας τι γίνεται;
-Τι θα ΄θελες να γίνει;
-Να ζήσουμε καλύτερα.
-Τότε είναι πολλά που χρειάζεται να καμωθούν.
Ήξερα ότι είχε απόλυτο δίκιο. Σίγουρα αυτό που ευχόμουν ήταν μια καθολική αλλαγή, δίχως κόπο. Με τρόπο μαγικό. Θαρρείς κι όλοι οι άλλοι που υπέφεραν όπως εγώ ήθελαν ακριβώς το ίδιο και ξαφνικά αποφάσισαν να το εφαρμόσουν. Μα πως μπορεί κάποιος ν’ αλλάξει κάτι δίχως να ξέρει τι είναι αυτό που έχει ν’ αλλαχτεί; Νομίζω είχα αρχίσει να ξυπνώ. Να επιστρέφω στο τώρα.
-Από που αρχίζει κανείς;
-Από εκεί που ολοκληρώνεται το τέλος. Από την προετοιμασία.