Συνέχεια απο: Το νόημα των λέξεων
Λένε πως πάντοτε επικρατεί ηρεμία πριν την καταιγίδα και έχουν, θαρρώ, απόλυτο δίκιο. Εκεί που ακολουθούσα τη σκέψη του σαν να ‘μουν αραχτός πάνω σε κότερο πολυτελείας, ξαφνικά, τώρα βρισκόμουν σ’ ένα καγιάκ λίγο πριν τον καταρράκτη. Ήταν λοιπόν η ώρα για ερώτηση αξίας.
-Πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό;
-Δίνοντας σημασία αγαπητέ. Αναζητώντας τη ρίζα της σημασίας. Εκεί βρίσκεται κρυμμένο το μυστικό της γλώσσας. Βαθιά πίσω στο χρόνο. Όχι στην ερμηνεία, αλλά στην αξία που εκείνη εκπροσωπεί.
Δεν ήταν λίγα εκείνα που είχα να ρωτήσω, μα ντράπηκα εξ’ αιτίας, μάλλον, της περηφάνειας μου. Δεν είχα κι άδικο τελικά, μιας και ο κόσμος ήταν το μόνο που μου ανήκε απόλυτα, αλλά ούτε ήθελα, ούτε τολμούσα να φανταστώ τον εαυτό μου σαν άρχοντα, θαρρείς και δεν είχα κανένα απολύτως δικαίωμα να είμαι αφέντης του εαυτού μου. Εξάλλου όσα λιγότερα γνωρίζει κανείς, τόσο λιγότερο ξέρει και τι να ρωτήσει. Οπότε βολεύτηκα δειλά μέσα στην ομίχλη της άγνοιας κι έκανα ότι κατάλαβα, για να μην με καταλάβει.
-Σιγά-σιγά φιλαράκο. Οι αλλαγές, όσο απότομα κι αν μοιάζει ότι γίνονται, χρειάζονται χρόνο για να ολοκληρωθούν. Αρκεί να εργάζεται κανείς ασταμάτητα προς το ίδιο σημείο με επιμονή και υπομονή.
Ήξερα ότι είχε απόλυτο δίκιο και σε αυτό. Όσο κι αν η έλλειψη της υπομονής και της επιμονής με βασάνιζαν κάθε τόσο, μέσα μου βαθιά είχα την απόλυτη γνώση της αλήθειας. Αυτόν ακριβώς το δρόμο είχα ακολουθήσει για να λευτερωθώ από την κλεισούρα του πηγαδιού· έτσι είχα καταφέρει κάποτε να σωθώ, απλά, ενώ όλ’ αυτά ήταν φυτεμένα βαθιά μέσα μου, τα είχα ξεχάσει απόλυτα ή, τουλάχιστον, έτσι έμοιαζε τότε. Δεν ήξερα ότι τίποτα, μα τίποτα από όσα έχουν δει το φως του κόσμου δεν είναι δυνατόν να ξεχαστεί. Παραμένει θαμμένο βαθιά μέσα στις ρίζες της μνήμης και δίχως να κάνει φανερή την ύπαρξη του, καθορίζει την ύπαρξη σε ανεκτίμητα σημαντικό βαθμό. Γι αυτό εξάλλου, αν και η περιέργεια της θέλησης μου θα ήθελε να τα έχει όλα εδώ και τώρα, μέσα μου βαθιά αισθανόμουν μιαν απέραντη ηρεμία. Δεν ήμουν πια χαμένος όπως νόμιζα όλη μου τη ζωή. Είχα πλέον την απαραίτητη βοήθεια· ένα χέρι να πιαστώ πριν να βουλιάξω στο τέλμα της άγνοιας που καραδοκεί αδιάκοπα για να ρουφήξει τα πάντα.