Το βάρος των αποφάσεων

Συνέχεια απο: Οι ρίζες της μνήμης

-Δεν είναι καλό ξέρεις να ζητάς από άλλους να πάρουν για σένα αποφάσεις. Όσο κι αν είναι βολικό, όσο κι αν ολόκληρη η κοινωνία δείχνει να έχει τα πράγματα έτσι ρυθμισμένα. Δεν είναι εύκολο να παίρνει μόνος του κανείς τις αποφάσεις. Είναι όμως απόλυτα απαραίτητο να συμβεί.

Περίμενα με αγωνία τη συνέχεια. Είχε αρχίσει να αγγίζει την πληγή μου και περίμενα τα λόγια τους κάπως να καταφέρουν να την επουλώσουν, μιας και τα αισθανόμουνα να ενεργούν σαν φάρμακο για την φτωχή την ψυχή μου, που υπέφερε εξαιτίας της δικής μου άγνοιας για την ύπαρξη της. Εκείνος όμως σταμάτησε. Θαρρώ περίμενε να οδηγήσω εγώ με την ερώτηση μου.

-Μα πάντα μόνος δεν τις παίρνει κανείς τις αποφάσεις;

Εκείνος χαμογέλασε με έμφαση. Σώπασε για λίγο, σα να μάζεψε με τη σκέψη του τις απαραίτητες λέξεις και μετά άρχισε να τις μιλά. Δεν ήξερα τότε πόσο είναι πράγματι σπουδαίος ο ήχος των λέξεων. Πόσο απλά μπορεί να φανερώνει την ουσία των όσων λέγονται.

-Η ζωή είναι γεμάτη επιλογές. Αυτή η αέναη δυνατότητα που παρέχεται απλόχερα στον οποιονδήποτε, είναι εκπληκτική, αλλά κουβαλάει πίσω της κι ένα μεγάλο βάσανο. Την αμφιβολία.Τι είναι καλό να γίνει και τι όχι; Τι είδους αλλαγές επιφέρει κάποιος με τις αποφάσεις του; Τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν για εκείνον, αλλά και για τον κόσμο; Δεν είναι εύκολο να πάρει κανείς πραγματικά δικές του αποφάσεις. Συνήθως αρκείται στο να ακολουθεί τις αποφάσεις άλλων. Αποφάσεις είτε ηθικές, είτε ανήθικες, ανάλογα με τους δεδομένους κανόνες της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει και ελίσσεται.

-Μα έτσι όπως τα λες, ποτέ δε μπορεί κανείς να αποφασίσει ανεξάρτητα από το περιβάλλον του.

-Πολύ σωστά, θα έπρεπε όμως να προσθέσω και κάτι ακόμη: την κατάσταση του. Το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται και την κατάσταση στην οποία αυτός ο ίδιος βρίσκεται. Μπορεί να είναι κανείς φτωχός η πλούσιος, έξυπνος ή χαζός και ότι είδους αντίθεση θελήσεις. Για τον έξω κόσμο, οι αποφάσεις έχουν διαφορετικό βάρος, ανάλογα με τη θέση που κατέχει κανείς. Στη δικιά μας περίπτωση βέβαια, μιλάμε για γνώση. Για κάτι σταθερό κι απέραντο που περιμένει όσους νιώσουν ότι διψούν, να πιούν απ’ τις πηγές της. Το θέμα είναι πως για να φτάσει κανείς σε αυτές τις πηγές, έχει να κάνει μεγάλο δρόμο. Μόνο η διαύγεια μπορεί να αντιμετωπίσει με σιγουριά τις αμφιβολίες κι αυτή η διαύγεια δεν είναι δυνατόν να τη βρει κανείς παρά μονάχα στη γνώση. Μια γνώση που την έχει μέσα του.

-Και τότε γιατί δεν είναι διαυγής, αφού τη γνώση αυτή που λες την έχει μέσα του;