Έρμαιο στα Χνάρια της Έμπνευσης

Photo and text by Achilles Nasios

Η σιωπή των φωτογραφιών είναι τρομακτική. Αυτός είναι μάλλον κι ο λόγος για τον οποίο δεν τις κοιτάμε κατάματα, αλλά ρίχνοντας τους γρήγορες, συνήθως περαστικές ματιές. Όσο αγνοούμε την αλήθεια που περιέχουν, τόσο πιό πολύ φοβόμαστε να παραδεχτούμε τον υπεροπτικό μας αναλφαβητισμό. Γι αυτό το λόγο, σπάνια ξέρουμε τι να πούμε αν είναι να μιλήσουμε για εκείνες. Πως θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για κάτι που καλά καλά δεν το κοιτάει; Τι θα μπορούσε να πει για εκείνο που βλέπει; Τι άραγε να βλέπει;

Όταν τα ερωτήματα αρχίζουν ένα-ένα να φέρνουν κάποιον αντιμέτωπο με την άγνοια που τον κυβερνά, τότε συνήθως αρχίζει το ταξίδι του προς τη γνώση. Οι απαντήσεις βρίσκονται στην έρευνα. Όταν υπάρχουν αποδείξεις για του λόγου το αληθές, φανερώνεται η έμπνευση, που γεννά την ελπίδα. Μόνο όταν η ανάλυση κάνει την εικόνα κουρέλι, μονάχα τότε μπορεί κάποιος ν’ αντιληφθεί, ότι δεν επρόκειτο παρά για μια λέξη, μέρος μιας πρότασης ενός απόλυτα υποκειμενικού κόσμου. Ενός κόσμου που δεν είναι απαραίτητο να μιλά. Ενός κόσμου που αρκείται στο να δείχνει. Όσο πιο πολύ αφηθεί κανείς στον κόσμο αυτό, τόσο περισσότερο αρχίζει να μιλάει στον εαυτό του σα να ‘τανε αυτός ο ίδιος που είχε δει με τα μάτια ενός άγνωστου τρίτου.
Πως ν’ αφηθεί ο θεατής στην εικόνα τόσο, ώστε να νοιώσει στ’ αλήθεια τον εαυτό του;