Photo and text by Achilles Nasios
- Αναρωτιέμαι όμως αν έχει νόημα όλο αυτό. Γιατί χρειάζεται κανείς να τα ξέρει όλ’ αυτά; Γιατί να μην αφηθεί στη μαγεία της εικόνας να τον ταξιδέψει;
Δεν απόφυγα και πάλι το απορημένο του βλέμμα. Ένοιωσα σα να του ‘κοψα απότομα το σκοινί επάνω στο οποίο ακροβατούσε. Σύντομα όμως ημέρεψε μέσα σ’ ενα ένοχο χαμόγελο, που πρόδιδε ότι μάλλον, είχε συνηθίσει τόσο καιρό τους μονολόγους. Ο ήπιος τόνος της φωνής του όμως, μου απόδειξε ότι απλά δεν είχε λάβει υπόψη του τη μαθησιακή μας διαφορά. Μου μιλούσε για κάτι που δε μπορούσα να καταλάβω. Από εδώ και πέρα η μόνη μου ευκαιρία να τον προσεγγίζω, θα ήταν να ρωτώ.
- Έχεις δίκιο, σαν απλούς θεατές, ουσιαστικά δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Την προσοχή μας φυσικά έχει να την αποσπάσει η αίσθηση που μας δημιουργεί η εικόνα. Απλά όμως συμβαίνει η αίσθηση αυτή να δημιουργείται εξαιτίας των χειρισμών του φωτογράφου. Όσο πιο πολύ μπορούμε να διακρίνουμε τους χειρισμούς αυτούς, τόσο πιο κοντά στην αποσαφήνιση της πρόθεσής του μπορούμε να φτάσουμε. Μια πρόθεση την οποία δε μπορούμε σε καμία περίπτωση ν΄αποφύγουμε. Μια πρόθεση που διαμορφώνει την πρόταση που μας αφορά. Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει ο φωτογράφος το θέμα του, είναι αυτός που μας καθοδηγεί. Αυτός είναι ο πραγματικός κυρίαρχος. Σε μας απομένει αν τελικά θα δούμε την πρότασή του σαν οριστική διαπίστωση, ή σαν μια ερώτηση που προσμένει ν’ απαντηθεί.