Η γιορτή της Ανάσας

Photo and text by Achilles Nasios

Τη στιγμή που το νερό πετάχτηκε απ’ το χώμα, ακριβώς τότε κατάλαβα πόσο σπουδαία ήταν η αναπνοή. Κατάλαβα ότι το μόνο, πραγματικά ουσιαστικό, που είχα καταφέρει με τον αγώνα μου τόσο καιρό, ήταν να την εξασκήσω να υπομένει τη θέληση μου. Τώρα, είχε έρθει πλέον η ώρα να την εμπιστευτώ να με οδηγήσει. Κοίταξα ψηλά. Κλεισμένος καθώς ήμουν στο πηγάδι τόσα χρόνια, η μόνη μου επαφή με το φως, ήταν αυτή η ματιά προς τον ουρανό, κάθε που άνοιγε το καπάκι της αβύσσου. Κάποιες φορές που έμενε ανοιχτό για μεγαλύτερο διάστημα μπορούσα να βλέπω και τ’ αστέρια μέσ’ απ΄την τρύπα του πηγαδιού.

Η ευγνωμοσύνη είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα. Αδύνατον να υπάρξει τεχνητά. Είναι μια ενέργεια που πηγάζει μέσ’ απ’ τη ρίζα της καρδιάς και χύνεται σαν άρωμα στις φλέβες. Ένα ποτάμι δακρύων ξεχύνεται να ξεπλύνει κάθε αγωνία και κάθε πίκρα, ενώ το πρόσωπο μεταμορφώνεται ολόκληρο σε μια τεράστια χαμογελαστή γκριμάτσα. Η χαρά παίρνει τα γκέμια. Η χαρά είναι η μεγαλύτερη απόδειξη, ίσως και η μοναδική, ότι η ευτυχία υπάρχει κι ότι είσαι κι εσύ μέρος της. Η ευτυχία. Αδιάσειστη απόδειξη ότι είσαι ζωντανός.

Ήμουν ευγνώμων που έβλεπα το φως. Το νερό που ξεχείλιζε απ’ την πηγή αυξάνονταν διαρκώς. Ήταν πια θέμα χρόνου. Το νερό θα γέμιζε την άβυσσο και θα με ανέβαζε πάνω. Σε λίγο θα ήμουν και πάλι έξω. Μια καινούργια κατάσταση πραγμάτων θα με περίμενε στα σίγουρα εκεί. Δεν είχε πια σημασία. Σημασία είχε ότι το πηγάδι είχε πλέον νερό κι ότι εγώ ήμουν ευγνώμων που μου είχε δοθεί η τιμή να σκάψω για ν’ ανακαλύψω την πηγή. Σε λίγο, οι διψασμένοι, θα μπορούσαν να χορταίνουν τη δίψα τους σε τούτο το σημείο. Ήμουν τυχερός που είχα ανακαλύψει την ευτυχία μέσα στο τίποτα που κυβερνούσε τη μέχρι τώρα ζωή μου.

Είχε έρθει λοιπόν η στιγμή να εμπιστευτώ την ανάσα. Εκλεισα τα μάτια και της αφέθηκα απόλυτα να με ζήσει. Ήταν ο καλύτερός μου φίλος. Το δεύτερο ουσιαστικό συστατικό του εαυτού. Κανένας απ’ τους δυό μας δε θα μπορούσε να υπάρξει δίχως τη συντροφιά του άλλου. Είχα γεννηθεί για ν’ ανασαίνω. Είχα έρθει στη ζωή για να γνωρίσω τον εαυτό μου. Πως να μη γιορτάζω που ζω;