Text 1 by: Nevi Kaninia - Photo and text 2 by: Achilles Nasios
1.
Στην κοιλιά του κήτους έμεινα
αρκετό καιρό.
Το σκοτάδι, σχεδόν υποφερτό.
Συνηθίζεις χωρίς φως.
‘Ελεγα μία ιστορία για να μπορέσω να αντέξω.
και ύστερα άλλαζα την πλοκή.
Όταν κάποτε έφτασα στο τέλος,
το ψάρι αναστέναξε βαθιά.
-Μου αρέσει μόνο η Αρχή, είπε
και με άφησε απαλά στην ακτή.
2.
Δεν υπάρχει πιο ανιαρό ταξίδι από αυτό με το αεροπλάνο. Από την άλλη όμως, μου αρέσει να πετώ. Διαλέγω να κάθομαι στο παράθυρο και να ρεμβάζω κάτω την απέραντη γη. Βασικά δεν αντέχω να μη φωτογραφίζω ακόμη κι αν το μόνο που υπάρχει να δει κανείς είναι πυκνά σύννεφα. Συλλέγω εικόνες. Σπάνια γνωρίζω που βρίσκομαι. Υπολογίζω στο περίπου. Κοιτώ τον χάρτη. Μερικές φορές τα καταφέρνω ν’ αναγνωρίσω τι βλέπω, παρ’ όλ’ αυτά ποτέ δεν παύω να θαυμάζω αυτό που δε γνωρίζω.