Text 1 by: Nevi Kaninia - Photo and text 2 by: Achilles Nasios
1.
Κάθε βράδυ περίμενα πίσω από τα δένδρα να τη δω.
Μετά έδινα το ποίημα στον Κριστιάν και της το διάβαζε.
Δάκρυζε εκείνη
δάκρυζα κι εγώ.
Έκοβε τις προτάσεις μου
και σκουντουφλούσαν στο σκοτάδι.
-Θα σε ξαναδώ;
-Αν μου γράψεις κι άλλο ναι
Τι κάνουμε για να αγαπηθούμε
έστω και για ένα λεπτό.
2.
Στις χώρες του βορρά το σκοτάδι του χειμώνα είναι πηχτό και πέφτει νωρίς το απόγευμα. Ήταν εκείνη η χρονιά που είχα αγοράσει τη νέα μου κάμερα και είχα μαγευτεί με τις δυνατότητες που μου έδινε. Σπάνια πια φωτογράφιζα για να θυμάμαι . Τώρα είχα αρχίσει, θαρρώ, να φωτογραφίζω για να βεβαιωθώ ότι βλέπω. Άρχισα λοιπόν να κρατώ σημειώσεις της όρασης. Εικόνες που κάποιος θα μπορούσε να δει μόνο αν κοιτάξει μέσα του…