Text 1 by: Nevi Kaninia - Photo and text 2 by: Achilles Nasios
1.
‘Απλωσα τα χεράκια μου,
στον ήλιο τα κλαδιά μου.
Σαν αγκαλιά τα άνοιξα
για να βρεθείς μπροστά μου.
Να έρθεις μέρα λαμπερή,
να κόψεις ένα μήλο
και όταν αργά θα το γευθείς,
να τεντωθώ στον ήλιο.
Πού πήγαν τα ανθάκια μου
πού πήγε η ομορφιά μου
ήρθε το φίδι κι έφυγε
και σ’έχασα χαρά μου.
2.
Δε μπόρεσα να αντισταθώ στη λάμψη των χρωμάτων εκείνου του χειμωνιάτικου πρωϊνού. Αυτή η αγριομηλιά χάνει τα φύλα της το φθινόπωρο, αλλά διατηρεί τους καρπούς της σχεδόν μέχρι το τέλος του χειμώνα. Μικρός παράδεισος για τα πουλιά που βρίσκουν τροφή όταν το χιόνι σκεπάζει τον τόπο. Δεν είναι εύκολο να είσαι πουλί στις χώρες του βορρά, σκέφτηκα καθώς απαθανάτιζα την αντίθεση του χρώματος των καρπών που φωσφόριζαν στον ήλιο, κόντρα στο σκοτεινό μπλε του ουράνιου θόλου.