Text 1 by: Nevi Kaninia - Photo and text 2 by: Achilles Nasios
1.
Όταν ήμουν άγγελος,
ήμουν μέτζο σοπράνο.
Κάθε τρεις και λίγο με άλλαζαν θέση στη χορωδία.
Μέχρι που μία μέρα έπαθα αφωνία και αποφάσισα
να σταματήσω να τραγουδάω.
Κράτησα τις νότες και τους τρόπους γιατί έτσι είχα συνηθίσει.
Κάθε πρωί σαν ξημερώνει,
ακούω τη μουσική του φωτός.
Μου αρέσει τόσο,
που δεν με πειράζει
που έμεινα εκτός.
2.
Ήταν εκεί για χρόνια και περίμενε υπομονετικά δίχως να νοιάζεται αν κάποιος θα του δώσει σημασία. Είναι αλήθεια πως αν δεν ήταν το φως εκείνου του ανοιξιάτικου πρωινού θα παρέμενε απαρατήρητος. Έσκυψα, γύρεψα την κατάλληλη οπτική γωνία. Ήθελα να τη συγκρατήσω αυτή τη λάμψη. Να της αποδώσω νόημα. Αργότερα κατάλαβα ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι. Το νόημα ήταν και θα είναι πάντα εκεί, απλά περίμενε ν’ αποφασίσω ότι υπάρχει.