1.
Έριξε πάνω της βιαστικά το νεραΐδοφούστανο κι άρχισε να τρέχει.
Τα νοτισμένα κλαράκια φιλούσαν κάθε βήμα των γυμνών της ποδιών και ψιθύριζαν κατευόδια στην αλαφιασμένη περπατησιά της.Είχε κι απόψε πολλά να κάνει για των ανθρώπων τις σκιές πριν το φεγγάρι σμίξει με ‘κείνη τη νεογέννητη ανατολή
2.
Την είδα! Πλανιόταν κάτω από τις αχτίδες του σεληνόφωτος μόνη. Φορούσε ενα μακρύ αραχνοΰφαντο λευκό φόρεμα… Περπατούσε αργά με νωχελικές κινήσεις ενώ τα μαύρα μακριά μαλλιά της, σκέπαζαν τους ώμους …. Πόσο θα ήθελα να ήταν τα δικά μου χέρια στους ώμους της κρατώντας την ζεστά στην αγκαλιά μου…
Άφησε με να έρθω κοντά σου!
3.
Γεννηθήκαμε πρόωρα, μας ονόμασαν Σελήνη και Αυγή. Στο δωμάτιο μας δύο φωτιστικά από ρυζόχαρτο, ένας ήλιος και ένα φεγγάρι.
Πάντα μαζί. Αχώριστες.
Τώρα που έφυγες, κάθε νύχτα με πανσέληνο φοράω το μακρύ φόρεμα που σου άρεσε και τρέχω να σε βρω. Λες και σε αγγίζω έτσι που στέκεις πάνω στο άρμα σου.
Με φωτίζεις, για πάντα.
4.
- Αλήθεια σου λέω, την είδα να τρέχει πέρα στο λιβάδι.
- Μα δεν μπορεί, είναι νεκρή
- Την είδα σου λέω, την είδα να κυνηγά το φεγγάρι και τα μαύρα της μαλλιά έλαμπαν σαν μετάξι. Ήθελα να τρέξω ξοπίσω της αλλά ένιωθα τα πόδια μου βιδωμένα στη γη.
5.
Ήταν μια μέρα αφιερωμένη στη φωτογραφία. Ήταν άνοιξη και το φως αρχίζει να γιορτάζει στο βορρά. Μέσα στη φωτεινή νύχτα ξεκινήσαμε για τους αγρούς. Δε χρειαζόμουν και πολλά. Ξάπλωσα μπρούμητα στα χόρτα. Ο ουρανός ήταν δικός μου. Τρέξε, φώναξα κι άρχισα να παγώνω τις στιγμές. Αργότερα διαπίστωσα ότι είχα συναντήσει, πρώτη φορά, τη Δάφνη.
Photo and concept © Achilles Nasios