1.

Στάθηκα αφηρημένη πάνω από την κατσαρόλα ανακατεύοντας το φαγητό. Ο ατμός της, με τράβηξε με θράσος και μ’ έβγαλε από την κουζίνα μου. Πριν προλάβω να αντισταθώ, μου τράβηξε την κουρτίνα και μπροστά μου φάνηκε η θάλασσα που στραφτάλιζε ηδονικά. Τα ψαροπούλια σε πλήρη στοίχιση είχαν στήσει κουβεντολόι κι ένα καράβι στο βάθος, μου έγνεφε να σαλτάρω πάνω του. Δεν χρειάστηκε καθόλου να το σκεφτώ.

© Mina Ioannidou

2.

Η μνήμη ακουμπά αργά πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας, ακολουθώντας τη θαμπή γυαλάδα του του ήλιου που δύει προς τα πίσω. Πίσω από το τζάμι φεύγει η ακτή. Ας σταματήσει η κίνηση. Ας σταματήσει ο χρόνος πάνω σ’ εκείνο το πλοίο στα ανοιχτά. Τα γλαροπούλια, μαύρες κουκκίδες στο νερό. Απομάκρυνση. Αποχωρισμός. Το σταμάτημα του χρόνου που δεν γίνεται…

© Rania Polycandrioti

3.

«Θα φύγω» είπες. «Σαν τα πουλιά» απάντησα. Τα βλέπαμε να σχηματίζουν μια παράξενη γραμμή εκεί στις ξέρες. «Τα πουλιά θα ξανάρθουν την άνοιξη» συνέχισα. Εσύ κοίταζες το καράβι στο βάθος. Κάποτε μου είχες πει ότι ζήλευες τους ναυτικούς που ταξιδεύουν συνέχεια. «Υπάρχουν πολλά ταξίδια» είχα απαντήσει τότε «για κάποια δεν χρειάζεται καν να μετακινηθείς». Αυτή την άνοιξη τα πουλιά ξανάρθαν. Η φύση δεν μας απογοητεύει ποτέ.

© Dimitra Kitsiou

4.

Μια δέσμη φωτός διέσχισε την θάλασσα της ψυχής και το καράβι των ονείρων ξεμακραίνει. Ή διαδρομή δεν είναι όμοια για κανέναν, η κατεύθυνση παραμένει όμως φωτεινή.

© Evita Paraskevopoulou

5.

Κάθε φορά που ταξιδεύω για Αθήνα περνώντας απ’ του Σκίρωνα το στέκι, στη Κακιά σκάλα, στρέφω το βλέμμα δεξιά και αγναντεύω τη θάλασσα του Σαρωνικού από ψηλά. Οι μαύρες σιλουέτες φορτηγών πλοίων, οδηγούν τη σκέψη σε στίχους του Καββαδία για θάλασσες και ναυτικούς σε ξωτικά μέρη … Ταξιδεύω νοερά μαζί τους, ζώντας το όνειρο που από μικρός είχα.

© Giorgos Vasiliadis

6.

Ήταν μια πανέμορφη, παγωμένη μέρα. Ο ήλιος έμπηγε τα δόντια του στους -17 βαθμούς της ατμόσφαιρας κι εγώ είχα επιστρέψει χτες από τους 20 βαθμούς του Ελληνικού χειμώνα. Σήμερα, βγήκα βόλτα τυλιγμένος με τα καταπληκτικά ρούχα των σύγχρονων απογόνων των Βίκινγκ. Ο ήλιος έλιωνε τον πάγο στην θάλασσα και στο πρόσωπο. Η μηχανή ζεστάθηκε απ’ το βλέμμα μου και πάγωσε την εικόνα.

Photo and concept © Achilles Nasios