1.

Ένα κουβάρι το μυαλό μου απ’ το πρωί, προσπαθεί να ξεμπερδέψει γρίφους κι άλυτα αινίγματα από καταβολής εαυτού. Απ’ τα πολυδαίδαλα κλαδιά του, άλλοτε ξεφυτρώνουν αγκάθια κι άλλοτε μπουμπούκια μοσχομυριστά ανάκατα με πεταλούδες. Κι ενώ τίποτα δεν προμηνύει την άνοιξη, εγώ παραμένω εμμονικά πιστή στο προαιώνιο ραντεβού μας.

© Mina Ioannidou

2.

Βρείτε μια εικόνα που δείχνει πως αισθάνεστε και μοιραστείτε τη με τον διπλανό σας για να γνωριστείτε”. Δευτέρα πρωί, άλλο ένα σεμινάριο ενδυνάμωσης στελεχών, νέα μέθοδος αυτή τη φορά. Για αλλαγή σκέφτεται να είναι ειλικρινής. Ανασύρει από το κινητό τη φωτογραφία που της είχε στείλει ο Αλέξανδρος. Ναι, αυτές είναι οι σκέψεις της τώρα. Μαύρες, θαμπές, περίπλοκες, κάπου κάπου πιο ευδιάκριτες άλλες στην επιφάνεια άλλες στο background… Σόρυ διπλανέ μου, σκέφτηκε!

© Dimitra Kitsiou

3.

Δαντελωτά τα κλαριά ρηγματώνουν το σκοτάδι, μέσα στο κρύο, στο βάθος ακούγονται τα νυχτοπούλια. Για κάποιο λόγο η δαντέλα αυτή είναι σαν οικεία, σαν δική μας, δεν είναι φόβος, δεν είναι αγωνία, όχι, είναι μια δαντέλα που σε περικλείει, που σε αγκαλιάζει, με το κέντρο της να χάνεται μέσα στη θαμπάδα και με το βλέμμα να ακολουθεί γαλήνια, πέρα μακριά, μαζί της.

© Rania Polycandrioti

4.

Ένα κάλεσμα της ήταν αρκετό για μένα, τα παράτησα όλα στη μέση και έτρεξα στο δάσος να την βρω!

Η αγωνία μου ήταν μεγάλη, γιατί με τα χρόνια που είχαν περάσει, η μορφή της είχε ξεθωριασει στη μνήμη μου.

Θα την αναγνώριζα άραγε; ή θα κυνηγάω χίμαιρες στου δάσους τα μονοπάτια;

© Giorgos Vasiliadis

5.

Ένας λαβύρινθος η ζωή, από δρόμους, μονοπάτια και λεωφόρους να ακολουθήσεις. Αυτό το μονοπάτι προς το βουνό όπου τα κλαδιά σου παίζουν με φόντο τον ουρανό, αυτό το μονοπάτι σήμερα θα περπατήσω.

Στου βουνού την φροντίδα θα αφεθώ και το βλέμμα μου προς τον ουρανο θα στρέψω για να ανακαλύψω του δικού μου λαβύρινθου την άκρη.

© Evita Paraskevopoulou

6.

Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα αποκτήσει μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή που μου έδινε τη δυνατότητα να φωτογραφίζω τη νύχτα δίχως τρίποδο. Η ευαισθησία του αισθητήρα, μπορούσε να διακρίνει στο σκοτάδι πράγματα που το ίδιο το μάτι μου δε μπορούσε να δει. Ήταν τότε ακριβώς που άρχισα να εξερευνώ το φως της νύχτας, σπεύδοντας να βουτήξω μέσα στο δάσος. Πρώτη φορά που έγινε η νύχτα, μέρα.

Photo and concept © Achilles Nasios