Photo and text by Ελένη Μαράντου
Κάθε λεπτό θολή στιγμή του παραλόγου
κάθε στιγμή λεπτή γραμμή του ρολογιού
κι όταν γυρίσεις να κοιτάξεις τα σκοτάδια
βλέπεις μια λάμψη ξεχασμένου αστεριού.
Κάνεις αργές και άσκοπες κινήσεις
ψάχνεις τον τρόπο τον καιρό σου να περνάς
κι όσες κι αν έγραψες ευχές για να κερδίσεις
πάλι εδώ μ’ όλες τις σκέψεις σου γυρνάς.
Σεσημασμένοι οι παλμοί του λεπτοδείκτη
κρύβουν μια ποίηση χαμένη στη σιωπή
κάθε τικ τακ του ρολογιού που πάει να φύγει
φτιάχνει τραγούδι και θα έρθει να στο πει.