Photo and text by Ελένη Μαράντου

Και προχωράς…

… βήμα το βήμα θέλεις στο άγνωστο να φτάσεις.
Απ’ το σκοτάδι στου φωτός την αγκαλιά,
στου χωροχρόνου την αρχή για να φωλιάσεις
και να χαθείς στης ερημιάς την σιγαλιά.

Ώρες γυμνές, στιγμές θαμπές και αναμνήσεις,
μια μουσική σ’ ακολουθεί κάθε στιγμή
με κάθε κίνηση αγγίζεις την ομίχλη
εκεί κρυμμένη της καρδιάς σου η αρχή.

Μια αποκάλυψη στου σύμπαντος την άκρη
στιγμές και σκέψεις που αλλάζουν τον καιρό
του νου παιχνίδι, της αλήθειας σου αγκάθι
κι όλα τα θέλω σου να στήνουνε χορό.

Κι όταν θα φτάσεις
σα λούλουδα και πάλι όλα θ’ ανθίσουν
φως και αιθέρας, χρόνος, τέλος και αρχή
κι όλα όσα έμεναν κρυφά, λάμψη θα γίνουν
καθώς το όνειρο αγκαλιάζει τη ζωή…