Text by © Nevi Kaninia - Photo by © Achilles Nasios
Για 40 βράδια του έλεγα μία ιστορία
κι άλλαζα την πλοκή
ενώ κεντούσα.
-Φτάνει να είμαστε μαζί,
μούγκριζε
και ξάπλωνε στα πόδια μου.
Όταν τελείωσε η ιστορία,
του ζήτησα να βγω από τη σπηλιά να τεντωθώ.
-Δε γίνεται!
μου είπε και ήταν αυστηρός
Έμπηξα τη βελόνα στο μάτι του και βγήκα.
-Πού πας Καμία, δεν μ’αγαπάς;
-Πιο πολύ από σένα αγαπώ το φως.