Text by © Nevi Kaninia - Photo by © Achilles Nasios

Για 40 βράδια του έλεγα μία ιστορία
κι άλλαζα την πλοκή
ενώ κεντούσα.

-Φτάνει να είμαστε μαζί,
μούγκριζε
και ξάπλωνε στα πόδια μου.

Όταν τελείωσε η ιστορία,
του ζήτησα να βγω από τη σπηλιά να τεντωθώ.

-Δε γίνεται!
μου είπε και ήταν αυστηρός

Έμπηξα τη βελόνα στο μάτι του και βγήκα.

-Πού πας Καμία, δεν μ’αγαπάς;

-Πιο πολύ από σένα αγαπώ το φως.