Text by © Nevi Kaninia - Photo by © Achilles Nasios
-Είμαι βράχος!
μου έλεγες συχνά
Δεν σε πίστευα, μουρμούριζα:
-Σιγά!
Μέχρι που έμεινες εκεί.
Άραγε από πείσμα κι επιμονή;
«Το σώμα μου το δίπλωσα
και μπήκα στα νερά
Έμεινα εκεί ακούνητος
κι ανάσαινα αργά
Το χάδι απ’ τα κύματα
Κατάπινα γλυκά»
Έχω καιρό να σου μιλήσω.
Ξέρω πως η μεταμόρφωση αυτή
δεν σου το επιτρέπει.
Γράφω λοιπόν γράμματα με μελάνι και τα αφήνω στην ακτή.
Άλλα έχουν ποιηματάκια, άλλα παράπονα, άλλα λίστες με ψώνια.
Θα περιμένω λίγο,
αυτά τα ζητήματα συνήθως παίρνουν χρόνια.