Text by © Nevi Kaninia - Photo by © Achilles Nasios
-Θα στέκομαι στο παράθυρο και θα περιμένω.
-Λίγο άβολη η θέση σου,
μα σε καταλαβαίνω.
Έμεινε στήλη άλατος
μία μέρα βροχερή,
δίχως καν να προλάβει να ντυθεί.
Είχαμε ραντεβού.
Δεν ήρθες
κι έστειλα μήνυμα με φατσούλα λυπημένη,
μα όποιος αγαπάει περιμένει.
Έτσι περάσανε οι μέρες της βροχής
και οι μήνες που περίμενα να φανείς.
-Αλλάξαμε!
άκουσα μία φωνή παιδική να ψυθιρίζει.
-Αλλά αν μπορείς
γύρισε πίσω
να με δεις.