Photo and text by Achilles Nasios
- Μισό λεπτό. Θέλω κάτι να σου δείξω.
Είπα, ψάχνοντας ταυτόχρονα να βρω το δείγμα που είχα στο μυαλό μου. Του έδειξα την επεξεργασμένη φωτογραφία, δίνοντάς του και πάλι το χρόνο που χρειαζόταν για να διανύσει με το βλέμμα του, μέσα σε δευτερόλεπτα, την εικόνα, ώστε να βουτήξει στη δική μου αυτούσια πρόταση.
- Η φωτογραφία αυτή, αν και η ίδια, λέει φυσικά κάτι διαφορετικό από την προηγούμενη. Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι ενώ στην προηγούμενη περίπτωση είχαμε να κάνουμε με μια στιγμιαία παρατήρηση, στην προκείμενη, τα πράγματα είναι πολύ πιο στοχευμένα. Εδώ ο φωτογράφος θέλει πλέον να εκφράσει κι όχι απλά να περιγράψει. Δεν είναι το ίδιο αθώος πια. Έχει συνειδητοποιήσει τι θέλει. Έχει δώσει σημασία, σε αυτό που η ίδια η εικόνα κραυγάζει, γι αυτό και την “επανασκηνοθετεί”. Αφαιρώντας ακόμη περισσότερα στοιχεία από τη σκηνή, κάνει την πρόθεσή του πολύ πιο έκδηλη. Με τον χειρισμό του αυτό, δεν κάνει πλέον λόγο για τη στιγμή που εκείνος βίωσε, αλλά πιο πολύ τονίζει τη σημασία της απεικόνισης. Όσο όμως κι αν αφήνεται στην αναγκαιότητα της έκφρασης του περιεχόμένου της, τόσο περισσότερο μας μιλά για τον ίδιο τον εαυτό του. Με την απλή αυτή μαγική του κίνηση, δημιούργησε έναν απόλυτα δικό του κόσμο, τον οποίο θα καταφέρουμε να προσεγγίσουμε μόνο αν τον εμπιστευτούμε απόλυτα κι αν δεχτούμε έτσι να βουτήξουμε βαθιά μέσα στον δικό μας εαυτό. Εκεί θα βρούμε τους κατάλληλους συνδιασμούς που να ξυπνούν διαφόρων τύπων ερμηνείες. Ο Φωτογράφος όμως, πάντοτε επικοινωνεί ως χειριστής του μέσου. Προσδοκώντας να μας παρουσιάσει το σημαντικό, επιλέγει. Αφαιρεί τα περιττά, αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητες που του παρέχει το φωτογραφικό μέσο, για να παρουσιάσει την τελική πρότασή του.