Συνέχεια από 03. “Αναζητώντας τη χαμένη Μαγεία”
Που αλλού θα ξεκινούσαν τα πράγματα για έναν φωτογράφο, αν όχι από το βλέμμα του; Αυτό που προϋπάρχει της φωτογραφίας. Αυτό που τον ωθεί να συμπιέσει αυτόματα τον χωροχρόνο μεταφέροντας το φως του στις δυο διαστάσεις με ένα “κλικ”.
Ο κόσμος που μας περιβάλλει είναι απέραντος. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε από εκείνον εξαρτάται από την παρατήρηση του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την γνώση μας για εκείνο. Η αντίληψη μας για τον κόσμο εξαρτάται αποκλειστικά από τα δικά μας ενδιαφέροντα και από τη δική μας διάθεση.
Στο σημείο αυτό λοιπόν είναι σημαντικό να διαφοροποιήσουμε την αίσθηση της όρασης από το βλέμμα: Σύμφωνα με την Πλατωνική αντίληψη, το βλέμμα επιτελεί μια διπλή κίνηση. Η πρώτη κίνηση γίνεται από μέσα προς τα έξω, κατά την οποία η ματιά κινείται προς το αντικείμενο παρατήρησης. Κατά την παρατήρηση το βλέμμα “αγκαλιάζει” ένα αντικείμενο, ή μια κατάσταση πραγμάτων, με τη διάθεση να αναγνωρίσει περί τίνος πρόκειται. Εάν το αντικείμενο είναι άγνωστο, τότε αποτελεί για την αντίληψη ένα γρίφο. Για να ανταπεξέλθει στην επίλυση του γρίφου αυτού, το βλέμμα εξερευνά τα σημεία που απαρτίζουν το αντικείμενο παρατήρησης, με διάθεση την ανακάλυψη γνώριμων στοιχείων, ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην κατανόηση περί τίνος ακριβώς πρόκειται.
Εδώ είναι σημαντικό να αναφέρουμε ένα από τα συμπεράσματα του Ρότζερ Γιόχανσον, ψυχολόγου στο πανεπιστήμιο του Lund, οποίος μέσα στις έρευνες του διαπιστώνει: «Οταν οι άνθρωποι κοιτούν σκηνές που δεν έχουν ποτέ τους απαντήσει στο παρελθόν, τα μάτια τους προσκολλώνται σε πληροφορίες που έχουν ξαναδεί ακόμα και όταν δεν έχουν συνειδητή ανάμνηση».
Η διαδικασία η οποία συμβαίνει κατά τη διάρκεια της παρατήρησης δείχνει να βασίζεται σε συνειρμούς και αναλύσεις και είναι τόσο συναισθηματική όσο και εγκεφαλική. Σε τελική φάση, όταν το αντικείμενο αναγνωρίζεται και αναλύεται από την νόηση μας με τον καλύτερο εφικτό τρόπο, η διαμορφωμένη πλέον αντίληψη μας για εκείνο αποθηκεύεται στη μνήμη μας και από τη στιγμή εκείνη το αντικείμενο αποκτά την απαραίτητη γνωστική αξία. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώνεται η δεύτερη κίνηση του βλέμματος η οποία κατευθύνεται προς τα έσω και αποτελεί ένα τμήμα του πυρήνα της γνώσης.
Συνεχίζεται…
Ο Αχιλλέας Νάσιος είναι εικαστικός φωτογράφος, video-artist, δάσκαλος φωτογραφίας και ερευνητής της Φωτογραφικής δυνατότητας.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα.
Διδάχτηκε Φωτογραφία στην ΑΣΚΤ FAMU Prague, Οπτική επικοινωνία στην ΑΣΚΤ UDK Berlin, Ψηφιακές μορφές Τέχνης στην ΑΣΚΤ Αθηνών (Master) και βιντεο-τέχνη στην ΑΣΚΤ KKH Stockholm (Master).
Δίδαξε φωτογραφία στο ΤΕΙ Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και τη Φωτογραφική Ομάδα της Παιανίας.
Από το 2007 μέχρι το 2022 έζησε στην Σουηδία σαν freelance artist and lecturer.
Από το 2015 ξεκίνησε την εφαρμογή της ιδέας των Φωτογραφικών Παιχνιδιών· μιας βιωματικής μεθόδου εμβάθυνσης στη φωτογραφία. Ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Τεχνών κι Επιστημών Hocus Photus.
Από το 1986 εκθέτει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Από τον Ιούνιο του 2022 έχει επιστρέψει στην Ελλάδα όπου συνεχίζει το καλλιτεχνικό και διδακτικό έργο του μέσω του δικτύου Hocus Photus, συμμετέχοντας
επίσης στο μουσικό σχήμα imperfect id.
Η έμφαση στη διδασκαλία του δίνεται στο βίωμα και την πνευματικότητα που προσφέρει η φωτογραφική διαδικασία και συνδυάζει την Τέχνη της Φωτογραφίας με την πρακτική του Ζεν.
web: anikon.org