Συνέχεια απο: Ο καθρέφτης της Ευγνωμοσύνης
-Οι επαναστάσεις συνήθως απαιτούν να χυθεί αίμα, μιας και όταν συμβαίνουν, μια τάξη επεμβαίνει για να κυριαρχήσει πάνω σε μια άλλη. Συμβαίνουν τότε που οι πιο πολλοί, οι πιο φτωχοί και καταπιεσμένοι, αποφασίζουν να ξεσηκωθούν. Οι πλούσιοι προστατεύονται συνήθως από τα όπλα. Οπότε όταν γίνεται ο ξεσηκωμός, χάνονται ζωές. Έλα όμως που ο τύραννος ήταν πλέον τόσο σκληρός, που είχε απομείνει μόνος. Ακόμα και οι ίδιοι οι στρατιώτες του, υπέφεραν και δεν άντεχαν άλλο. Έτσι η προετοιμασία δεν πήρε περισσότερο από τρεις μέρες. Το πρωί της τέταρτης, ο τύραννος σύρθηκε δεμένος πισθάγκωνα μπροστά στον πρίγκηπα.
Και πάλι σταμάτησε με έμφαση. Κατάλαβα ότι ήθελε να ακούσει τη δική μου ευχή για τη συνέχεια. Φυσικά και θα το είχα ήδη σφάξει το κάθαρμα και το είχα πετάξει στα σκυλιά, κρατήθηκα όμως. Αυτή εδώ η ιστορία ήταν διαφορετική και μάλλον αναφέρονταν σε κάτι άλλο απ’ ότι αυτό που φαίνονταν με μια πρώτη ματιά. Έτσι, δεν ξέρω γιατί, ίσως από ντροπή, ίσως από άγνοια, δοκίμασα να συμπεριφερθώ λογικά και να μην απαντήσω αυτό που θα ‘θελε η ψυχή μου, αν ένα κτήνος είχε σφάξει τον πατέρα και τη μάνα μου. Έμεινα να περιμένω τη συνέχεια, σωπαίνοντας. Νομίζω τα είδε όλ’ αυτά μέσα στα μάτια μου. Δε χρειάστηκε να πω ούτε μια λέξη.
-Ο τύραννος ήταν αφρισμένος. Σα να μην είχε ακόμα καταλάβει ότι όλα είχαν χαθεί, φώναζε, διέταζε και χτυπιόταν. Δεν πήρε πολλή ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσει τη θέση του. Καθώς τον έφεραν απέναντι στον πρίγκηπα, τον κοίταξε στα μάτια σαν εχθρό.
-Εγώ φταίω που σου έδειξα εμπιστοσύνη, είπε.
Ο πρίγκηπας δε μίλησε. Τον κοιτούσε απλά βαθιά μέσα στα μάτια, θαρρείς σα να προσπαθούσε να διακρίνει κάποια ψήγματα ανθρωπιάς μέσα εκεί.
-Ποιος είσαι;
Ο πρίγκηπας πλησίασε αργά. Διέταξε να λύσουν τον αιχμάλωτο. Ο Στρατηγός έβγαλε αυτόματα το σπαθί από τη θήκη κι έκοψε τα δεσμά.
-Κοίταξε με λίγο καλύτερα. Δε σου θυμίζω κάποιον;
Ο σκοτεινός βασιλιάς κοίταξε ερευνητικά. Δεν πήρε ούτε ένα λεπτό μέχρι ν’ αλλάξει η έκφραση στο πρόσωπο του. Σαν αστραπή εμφανίστηκαν με μιας όλες οι τύψεις.
-Εσύ; Ψέλισσε. Πως είναι δυνατόν;
Γονάτισε αγκαλιάζοντας τα πόδια του πρίγκηπα ζητώντας έλεος. Βλέπεις οι τύραννοι έχουν πάντα λόγο να φοβούνται για τη δική τους μόνο τη ζωή. Αυτή είναι η τιμωρία τους, αυτός κι ο προορισμός τους…