Συνέχεια απο: Ο θυμός της ντροπής
-Η αλήθεια είναι ότι η γνώση έχει μόνο έναν τρόπο να υπάρξει κι ο τρόπος αυτός δεν είναι άλλος από την εξάσκηση.
Όσο κι αν είχα νιώσει την ανάγκη του πληγωμένου εγωισμού μου να εκφραστεί, αισθάνθηκα με μιας, καθώς άκουσα τον τόνο της φωνής του, ότι κάθε μου θέση και κάθε εναντίωση μου στην ουσία ήταν αβάσιμη, προφανώς εξαιτίας της άγνοιας η οποία με κυβερνούσε. Μιας άγνοιας την οποία είχα διδαχτεί. Μιας άγνοιας ταμπού, που δεν υπήρχε κανένας λόγος να με απασχολεί επειδή δεν ήταν στη δική μου δικαιοδοσία. Αποφάσισα απλά να του επιτρέψω να επιβληθεί και πάλι στη σκέψη μου ή, μάλλον καλύτερα, επέτρεψα στον εαυτό μου να ελευθερωθεί επιτέλους από τον άκρατο εγωϊσμό και να ακούσει κάτι λίγο περισσότερο από έναν εσωτερικό διάλογο. Βλέπετε, όταν κάποιος ακούει κάποιον άλλον να μιλά στη θέση του και πράγματι αποδέχεται τα όσα εκείνος λέει, εκπληρώνεται με κάποιο τρόπο. Ησύχασα λοιπόν και άρχισα επιτέλους ν’ ακούω.
-Ο κόσμος μας αποτελείται από πράγματα μικρά, αλλά μεγάλα είναι αυτά που κυβερνάνε. Το μεγαλύτερο απ’ όλα, το πιο ειλικρινές και σίγουρο, για εμάς τους ανθρώπους κι ίσως για ολάκερη τη γήινη φύση, είναι η απλότητα. Η απλότητα, ξέρεις, δε γνωρίζει επιτηδεύσεις. Εκφράζεται φυσικά κι έτσι δε έχει καμιά διαφορά από την αλήθεια.
Δεν ήταν δυνατόν να μη τον διακόψω. Βλέπετε, την αλήθεια την ένιωθα, μα υπήρχε ανάγκη να την καταλάβω κι όλας. Εξάλλου, αυτή δεν είναι και η έκφραση της απλότητας; Ο απόλυτος αυθορμητισμός.
-Για ποια αλήθεια μιλάς;
Σταμάτησε και με κοίταξε βαθιά. Τον είχα πράγματι, ευτυχώς ή δυστυχώς διακόψει. Μάλλον ευτυχώς γιατί δεν έδειξε να θυμώνει, όπως ίσως θα έκανα εγώ στη θέση του, αλλά το αντίθετο. Σα να επανήλθε στην πραγματικότητα, άρχισε να ανασυντάσσεται για να καταφέρει να επικοινωνήσει με κάποιον αδαή.
-Αυτό που ονομάζεται αλήθεια είναι κάτι που έχει μια και μοναδική, υπερανθρώπινη ίσως, ισχύ. Είναι κάτι που δεν έχει σχέση με την προσωπική αντίληψη του καθένα, αλλά με μια ουσιαστική πραγματικότητα που είναι για όλους κοινή. Όπως το λέει και η ίδια η λέξη, αλήθεια είναι κάτι που δε μπορεί να ξεχαστεί. Σε τελική ανάλυση, είναι αυτό που ο άνθρωπος διαρκώς επιζητά, αλλά όσο κι αν ζει σε συνάρτηση με εκείνο, αδυνατεί να το αντιληφθεί.
-Γιατί; Που βρίσκεται κρυμμένη; Πως είναι δυνατόν να κρύβεται μια αλήθεια τόσο φανερή σαν αυτή για την οποία μιλάς;
-Στη γλώσσα. Όσα μπορεί κανείς να καταλάβει, τόσα μπορεί κάποιος να πει. Ούτε λέξη παραπάνω. Τόσα μπορεί ακριβώς να φανταστεί. Όλα τα υπόλοιπα για εκείνον δεν υπάρχουν.